Regionalnie i krytycznie

Regionalizm krytyczny – trzeba przyznać, że to dosyć interesująca, a może nawet nieco kontrowersyjna nazwa dla stylu architektonicznego.

Wbrew pozorom, nie ma on nic wspólnego z typowym regionalizmem.

Chodzi tu raczej o nacisk na uniwersalną wartość konkretnego obiektu, z jednoczesnym uwzględnieniem jego kontekstu geograficznego- mowa tu o topografii, naświetleniu, formie tektonicznej.

Jest to pojęcie dosyć niejednoznaczne, które można definiować na różne sposoby.

Znany japoński architekt określił regionalizm krytyczny za pomocą kilku słów: „ nic innego jak dekoracyjne wykorzystanie elementów tradycyjnych”.

Wybitnym teoretykiem regionalizmu krytycznego był Paul Ricour, który szerzył filozofię proporcji.

Pragnął on jednoczesnego nawiązywania do tradycji oraz jej unowocześniania.

We współczesnej architekturze związanej z regionalizmem można wyróżnić dwie główne tendencje: wspomniany wyżej regionalizm krytyczny, który czerpie z lokalnych wzorców, a także regionalizm o charakterze postmodernistycznym, który nawiązuje do innych kultur.